Kaczmarek Terapia

Psychoterapia psychodynamiczna jest metodą leczenia opierającą się o relację terapeutyczną i dialog terapeutyczny. Jej podstawowym narzędziem jest rozmowa twarzą w twarz między pacjentem i terapeutą. Podczas sesji terapeutycznych pacjent zachęcany jest do swobodnego przedstawiania swoich myśli, skojarzeń i odczuć. Celem tego jest zrozumienie nieświadomych źródeł emocji i zachowania pacjenta. Na tej podstawie terapeuta artykułuje hipotezy dotyczące życia psychicznego pacjenta. Terapeuta psychodynamiczna dostosowuje swoją aktywność do potrzeb i możliwości pacjenta „podążając” za jego przeżyciami, nazywa uczucia i poszukuje wspólnie z pacjentem nowego rozumienia, nie doradza. Głównym założeniem psychoterapii psychodynamicznej jest pomóc pacjentowi zrozumieć siebie, swoją osobowość, a także przeanalizować trudności, co pozwoli rozwiązać jego problemy. Dotyczy również wspierania rozwoju autonomii i niezależnego funkcjonowania pacjenta. W rezultacie pacjent zyskuje większą kontrolę na swoimi działaniami i życiem emocjonalnym.

Do osiągnięcia rezultatów w psychoterapii psychodynamicznej niezbędna jest aktywność i zaangażowanie pacjenta, motywacja do pracy nad sobą i swoimi problemami, skłonność do refleksji.

Podejście psychodynamiczne wywodzi się z paradygmatu psychoanalitycznego. Zakłada, że życiem człowieka w dużej mierze sterują wewnętrzne, nieświadome mechanizmy działania, ukryte potrzeby oraz nierozwiązane (z przeszłości pacjenta) konflikty intrapsychiczne. Zatem  rozumienie życia psychicznego wymaga refleksji nad nieświadomością. 

Terapeuta psychodynamiczny szczególnie skupia się na analizie zjawiska przeniesienia- nieświadomego procesu toczącego się w relacji miedzy pacjentem i terapeutą.  W trakcie procesu terapeutycznego pacjent zaczyna „przenosić” na terapeutę swoje uczucia z przeszłości. Zaczyna czuć i zachowywać się wobec terapeuty tak, jak kiedyś wobec znaczących w jego życiu osób: jednego bądź obydwojga opiekunów.